Ameliyat

Benim değil aslında, benim bi canım var ya, onun ameliyatı aslında... Ve hatta söz konusu ameliyat safra kesesi ile ilgili ve inşallah kapalı olacak ameliyat. Hemen ertesi gün çıkacak hastaneden...

Pazartesi günü olacak tüm bunlar... Ama ben yanında olamayacağım onun! Neden, çünkü aileden değilim.

Haksızlık bu...

Huzur...

Eğirdir'deydim bu haftasonu. Isparta'da... Bütün iş yoğunluğuna, ödev yoğunluğuna rağmen kaçmak istedik 2 gün. Sevgili ile yapılan huzur dolu, 2 günlük bir tatilden döndüm. Adaptasyon zorluğu çekiyorum.

bölünmüş hayatlar

Sabahları güçlü bir kadın gibi uyanıyorum. Makyajımı yapıp, kariyerimin basamaklarını tırmanmaya gidiyorum.

Öğlene doğru düşüyor bütün moral motivasyonum. Sorunların içinde boğulmaya, beceremediğimi düşünmeye başlıyorum. Hırçın bir kız çocuğu gibi davranıyorum.

Akşam işten çıkıyorum, sevgilimin evine gidiyorum. Temizlik yapıyor, yemek hazırlıyorum. Birden ev hanımı gibi yaşamaya başlıyorum.

Sonra eve dönmem gereken saat geliyor, paltomla birlikte ailesi ile yaşayan iyi aile kızı üniformamı giyiyorum. Eve gidip, kolejli mutlu kız gibi davranıyorum.

Ben bu bölünmüş hayatlar içinde "gibi" olmaktan "kendim" olamıyorum.

Şaşkaloz muyuz?

Kahvemi alıp yerime dönüyorum. Bir elimde telefon. Masaya kahveyi koyuyorum, hala telefon ile konuşuyorum, bi yandan da mail gelmiş, yerime otururken ona göz atıyorum.

Oturdum yerime, sağ elimi attım sol omzumun üstüne emniyet kemeri arıyorum... Boşlukta dolaşıyor elim, emniyet kemeri bulmak için.

Ben araba kullanırken emniyet kemeri takmayı hep unuturum ki, nerden çıktı bu takma merakı?

Var bi şaşkalozluk...

İş-güç

"14'ünde ihale, 15'inde proje, 20'sinde ihale" şeklinde bir şarkım var bu aralar, melodisini de yazabilmek isterdim ama mümkün diil tabi.

Bu şarkıyı söylemekten ve bu şarkıyı söylerken panik olmaktan iş yapamıyorum. Sürekli yapılacaklar listesi çıkarıp, ay dur ben başlamadan önce bi kahve alayım demek de iş yapmamın önündeki temel engellerden.

Hevesle beklediğim, Handana gidip kahve içeceğim bi İzmir işim vardı. Hem İzmir, hem okçuluk, hem de 10 gün. İş yoğunluğu ile sevgilinin ameliyatı ve suratı nedeniyle gitmemeye karar vermiştim. Bir de bi dolu bahane düşündüm. Yöneticime dedim ki, "federasyondan beni çağıracaklar, siz izin vermiyorsunuz diyeceğim. Aman farklı konuşmayın. İhale var hem, nereye yolluyorsunuz beni?" Muhtemelen bu haftasonu gitmek gerekecek, ama henüz beni kimsenin çağırdığı yok, sanırım görev yazmamışlar bana. Valla bozuldum.

Geçen sene arada bi izin istediğimde de böyle olmuştum, bekliyorum ki "aman Şebnem gitme, biz ne yaparız sensiz" diyecekler. Kaç gün diye bile sormamıştı o zamanki yöneticim.

Ben kendimi fazla önemsiyorum sanırım.

Neyse, hadi hep beraber...

"14'ünde ihale, 15'inde proje, 20sinde ihaleeee"