İş-güç

Ben işleri serdim. 6 iş günü sonra izne ayrılacağım ve muhtemelen 6-7 ay geri dönmeyeceğim. Üzerimdeki işlerin devrini sağlayabilmek için mümkün olduğunca az işe karışıyorum artık. Toplantılara gitmiyorum vs... Dolayısıyla işte çook sıkılıyorum.
Kocamla aynı yerde çalışıyoruz. Beraber gidip geliyoruz. Ama o yoğun çalışıyor. Her akşam aynı muhabbet...
-Aksam kaçta çıkarsın canım?
- Çok gecikmem 6.15-6.20

Bu arada saat 6'dır zaten. Yediye doğru bir kez daha sorarım. "Kaçta çıkarız?" Birazdan olur cevap. Benim öffleme potansiyelime bağlı olarak "kapatıyorum bilgisayarı" da diyebilir. Nedense hep tam kapıdan çıkarken bizim patronla karşılaşırlar, ya da karşılaşırız... Günlük birikmiş konular olur onu konuşuruz.

Ne zaman arabaya binsek telefonu çalar bu arada. Sabah, akşam arada toplantıya giderken vs fark etmez. Bir keresinde gece 2'e kadar çalıştık ikimizin de şarjı bitmiş. Eve geldik, gecenin 2sinde ev teli çalıyor, cepten ulaşamamışlar diye :)

Dün gece yine çalışıyor evde. Bir ara o yine telde konuşurken masasına çikolata bıraktım. Aradan 45 dakika geçti yanıma geldi. "Sen bana çikolata mı verdin" diye sordu. "Eveeet" dedim. "Hah ben de ağzımdaki çikolata tadı nerden çıktı diyordum" dedi.Çalışırken o kadar kapatıyor kendini :)))

Neyse çok dert yandım. Ofiste yine beyimin toplantıdan çıkmasını beklerken yapacak başka bir şeyim yoktu...