Sabahları güçlü bir kadın gibi uyanıyorum. Makyajımı yapıp, kariyerimin basamaklarını tırmanmaya gidiyorum.
Öğlene doğru düşüyor bütün moral motivasyonum. Sorunların içinde boğulmaya, beceremediğimi düşünmeye başlıyorum. Hırçın bir kız çocuğu gibi davranıyorum.
Akşam işten çıkıyorum, sevgilimin evine gidiyorum. Temizlik yapıyor, yemek hazırlıyorum. Birden ev hanımı gibi yaşamaya başlıyorum.
Sonra eve dönmem gereken saat geliyor, paltomla birlikte ailesi ile yaşayan iyi aile kızı üniformamı giyiyorum. Eve gidip, kolejli mutlu kız gibi davranıyorum.
Ben bu bölünmüş hayatlar içinde "gibi" olmaktan "kendim" olamıyorum.