Tahlil sonucu

Sonucun kötü olduğunu telefonda öğrendiğin bir tahlil sonucu için doktorun aramasını beklemek kadar zor gelmiyor hiçbir şey...

İş-güç

Ben işleri serdim. 6 iş günü sonra izne ayrılacağım ve muhtemelen 6-7 ay geri dönmeyeceğim. Üzerimdeki işlerin devrini sağlayabilmek için mümkün olduğunca az işe karışıyorum artık. Toplantılara gitmiyorum vs... Dolayısıyla işte çook sıkılıyorum.
Kocamla aynı yerde çalışıyoruz. Beraber gidip geliyoruz. Ama o yoğun çalışıyor. Her akşam aynı muhabbet...
-Aksam kaçta çıkarsın canım?
- Çok gecikmem 6.15-6.20

Bu arada saat 6'dır zaten. Yediye doğru bir kez daha sorarım. "Kaçta çıkarız?" Birazdan olur cevap. Benim öffleme potansiyelime bağlı olarak "kapatıyorum bilgisayarı" da diyebilir. Nedense hep tam kapıdan çıkarken bizim patronla karşılaşırlar, ya da karşılaşırız... Günlük birikmiş konular olur onu konuşuruz.

Ne zaman arabaya binsek telefonu çalar bu arada. Sabah, akşam arada toplantıya giderken vs fark etmez. Bir keresinde gece 2'e kadar çalıştık ikimizin de şarjı bitmiş. Eve geldik, gecenin 2sinde ev teli çalıyor, cepten ulaşamamışlar diye :)

Dün gece yine çalışıyor evde. Bir ara o yine telde konuşurken masasına çikolata bıraktım. Aradan 45 dakika geçti yanıma geldi. "Sen bana çikolata mı verdin" diye sordu. "Eveeet" dedim. "Hah ben de ağzımdaki çikolata tadı nerden çıktı diyordum" dedi.Çalışırken o kadar kapatıyor kendini :)))

Neyse çok dert yandım. Ofiste yine beyimin toplantıdan çıkmasını beklerken yapacak başka bir şeyim yoktu...

Doktorumsu Teyze

Sabah bir arkadaşı acile götürdük. Gerçi ben gebe ve ağlamış halimle içeriye girince benimle ilgilendiler, asıl hasta güme gidiyordu, neyse sonra anlattık durumu.

Ağlama nedenim ödemim. Her şey normal gözükürken bir gün önce giydiğim ve çok rahat olan ayakkabıyı giyemedim. Ödemden zaten ödüm kopuyor, preeklampsi yüzünden, iyice bozuldu sinirlerim. Oturdum ayakkabı ayağıma olmuyor diye ağladım... Ama zorlaya zorlaya giydim.

Oradan hastaneye gittik dediğim gibi. Bekleme salonunda oturuyorum. Teyzenin biri süzdü beni. "Giyme yavrum o ayakkabıları" dedi. Noluyor yahu dedim. Boş bakmışım kadının yüzüne... "Topuklu ya ondan dedim" dedi. "Teyzecim ben bu ayakkabıları giyemediğim için sabah 2 posta ağladım" demedim, "belim agriyor düz giyince de ondan giydim" dedim.

Sonra sessizlik...

Aradan 3-5 dakika geçti. Teyze yeniden başladı...

- Kaç aylık?
- 7 bitti.
- Hımm küçükmüş. Sen erken doğurursun ama, bu ay gelir bu bebek. Karnından belli.

Teyzenin müneccim olduğu ile ilgili kanaatim, daha ilk başta, ayakkabı yüzünden zaten oluşmuştu. Çok da net konuşuyor. Doktorum bilemiyor bebeğin ne zaman geleceğini kadın bir göz muayenesi ile (ki üzerimde paltom varken) gününü saatini verecek. Kısmet dedim, ter bastı. Paltomu çıkardım.

- Sezaryan mı olacak?
- Belli değil daha.
- Çatın geniş aslında ama erken gelince sezaryan yaparlar.

Hah, aradan çatı muayenesini de çıkardık. Yaw ben bu kadınla keşke daha önce karşılaşsaydım boşuna gidiyorum doktora. Gerçi kadın kibarca çatı derken kasa geniş de demek istemiş olabilir...

Bu ay doğurursam teyzeyi falcı olarak hayatımda istihdam etmek istiyorum :)