Müzik yok...

Son derece standart bir insan oldum ben, gece gördüğüm rüyaya kadar herşey aynı monotonluk da gidiyor. Keyifli ve keyifsiz olacağım zamanlar bile bir çizelgeye bağlı sanki. Tek günler keyifli, çift günler keyifsiz. -Ve bugün çift sayılı bir gün :(

Hayatımda düzensiz olan tek şey şarkılar. Bir anda karşıma çıkıyorlar, canımı acıtıyorlar/sıkıyorlar. (Şu acıtıyorları oradan atıp sadece canımı sıkıyorlar diyebileceğim günleri bekliyorum) Sabah şakacı bir radyo "Part-time lover" çaldı mesela, ben hadi lan ordan dedim, kanal değiştirdim "Gül Güzeli" çıktı karşıma.

Murathan Mungan, babasının ölümü sürecinde "Mehtaplı Gecelerde Hep Seni Andım" şarkısının kendisini takip ettiğini iddia eder, cinlere bağlar bunu. Psikoloji ile ilgili olanlar "algı" diyeceklerdir mutlaka. Neden, ne bilmiyorum ama yine her şarkının bir şeyler anlattığı dönemdeyim. Müzik dinlemenin sakıncalı olduğu dönemler... En güzeli çekivermek kulaklığı kulağından...

Çektim...

Artık müzik yok, o yok...