Hayat bazen öyle insafsız ki...

1,5 sene önce kendi kendime koyduğum depresyon teşhisini teyit ettirmek için psikiyatriste gitmiştim. Benim hiç test falan yapmadan koyduğum teşhisi senelerce tıp okumuş doktor bir bakışta koyamadı da bana uzun uzun testler verdi. İş girişlerinde falan da yapıyorlarmış o testleri, kime söyleydiysem ben de almıştım diyor. Bitmek bilmeyen sorular. Yanlış hatırlamıyorsam 570 soru seçenekli, 20 soru falan da boşluk doldurmaca... "Annemi severim ama keşke..." , "Evimde en çok sevdiğim...", "Evde yalnızsam..." tarzı sorular.

Ben de o dönemde zaten sürekli Sezen Aksunun eski şarkılarını dinliyorum. En acıtıcı olanları... Eskileri... Birden karşıma bir boşluk doldurma sorusu çıktı: "Hayat...."

Ben ilk aklıma geleni yazdım; Hayat bazen öyle insafsız ki... (Sezenin Biliyorsun şarkısından bir dize)

Ve sanıyorum o gün bu cümlenin hatırına kadın bana depresyon teşhisi koydu...

Aradan biraz zaman geçti, ben yine kendime teşhis koyduğum gibi kendi kendime iyileştiğime karar verdim. Bıraktım ilaçları.

Bugün yine eskileri dinliyorum, en can acıtıcı olanları. Yine gözlerim doluyor, yine içim acıyor. Canım sıkkın bugün. Ama biliyorum artık, geçecek... Şu hayatta her şey geçiciyken, hayatın kendisi bile geçiciyken üzüntüler sıkıntılar da geçecek.

Hayat bazen gerçekten insafsız doğru, ama o bazenlerden geri kalan zamanlar da pek bir keyifli yahu.