Bazen hepsinden nefret ediyorum.
Cık, düşündüm de her zaman hepsinden nefret ediyorum.
Yok, bunu da düşündüm ben çoğu zaman kendimden nefret ediyorum, gariplerimin bi suçu yok.
Herkes kendi mutluluğundan sorumludur. (ve mutsuzluğundan)
Cık, düşündüm de her zaman hepsinden nefret ediyorum.
Yok, bunu da düşündüm ben çoğu zaman kendimden nefret ediyorum, gariplerimin bi suçu yok.
Herkes kendi mutluluğundan sorumludur. (ve mutsuzluğundan)
Gece at 3 Yorum
3 Yorum:
"Herkes kendi hissettiklerinden sorumludur" demişsin, çok doğru diye düşünüyorum. Ama sonra bu hisse başka insanların, olayların da neden olabildiğini hatırlıyorum. Neticede buna imkan vermemin ve bundan etkileniyor olmamın da kendi sorumluluğumda olduğunu biliyorum. Ama bu kadar güçlü olamayabilirim diye düşünüyorum, hayat sürekli bişeyleri üstüme yığmamalı. Sonra yaşamak bu demek diyorum. Bunu bilsem bile yine de bazen hayatı kaldıramıyorum. Bildiğin gibi ben genelde işin içinden çıkamıyorum:)
Ama sana böyle hissettiren etkenlerden biri isem şayet, bil ki hepsi senin sorumluluğun değil, yarı yarıya da benimdir. Ayrıca kendinden nasıl nefret edebilirsin Şeb? Sen bir tanesin!
herkes kendi hissettiklerinden sorumludur demedim aslında, herkes kendi mutluluğunu yaratmak ile sorumludur dedim. Hepimizin temel motivasyonu kendi mutluluğumuzdur, her ne yapıyorsak kendimiz için yapıyoruzdur, dolayısı ile eylemlerimizin sonucu mutsuzluk ise bunu başkalarına yıkamayız demek istedim.
Ben diyemedim, bari Nietzsche desin: "Insanin bütün eylemleri kendisine yöneliktir, bütün hizmetleri kendine-hizmettir, bütün sevmesi kendini sevmesindendir."
Mutluluk insanın içindedir ve dünyadaki en zor şey mutlu olmak istemeyen birini mutlu etmeye çalışmaktır. o yüzden kendini mutlu etmeyi bilmelisin.
En ananimus
Yorum Gönder
<< Ana Sayfa