Jöle kutusunda aşk
İnsanın koku hafızası daha mı iyi çalışıyor nedir. Ya da benim hiç bir hafızam çalışmadığı için koku hafızam göreli olarak mı iyi. (sevgili ile yapılan kavgaları, onun yaptığı hataları falan asla unutmam, o ayrı. O kadın olmanın doğal bir getirisi)
Sabah kırk yılın başı elime aldığım saç jölesinin kutusu ile uzun uzun bakıştık. Uzattım başımı, kokusunu sevgilimin kokusu gibi çektim içime. Kalbim bi titreşti... Neden, çünkü sevgilimin evindeki jöledenmiş o jöle. Ve ben kokusunu duyar duymaz, onun evindeki keyifli anlara gidiverdim.
Hadi jöle neyse, çok çok nadir kullanırım. Kokusunu hatırlamam normal. Hatta belki de her jöle aynı kokuyordur, onu bile bilmiyorum. Peki ya şampuana ne demeli.
Kaşta tatildeyken onunla Migrostan aldığımız şampuanın aynısını kullanıyorum şimdi. Saç tipime uyduğundan değil, kokusu yüzünden. Aynı şampuan markasının kına özlüsü de nedense Didim'i hatırlatıyor bana. O şampuanı kullanınca evin yanındaki duştaymışım gibi hissediyorum. Yosun kokusu tek bir geceyi. Yanık kokusu yine didimi. (bu arada yazarken fark ettim, didimi bi kokularla hatırlıyorum. a. yaz döneminde insanın burnu daha bir açık oluyor, b. ilk gençlik yıllarıydı, çok sarhoş olurdum, bir tek burun hafızası bundan etkilenmiyor, c. şehrin kokuları bulaşmamış bir yerde olunca kokular daha keskin oluyor...)
Yine bir koku hatırası... Eski sevgililerimden birine kokunu özledim demiştim. "migrosta bile satılıyor, git al demişti" Şehirden uzaktaydı. O zaman ne dert etmiştim bu lafı. Adamın öküzlüğünü ben ne dert ediyorsam, o etsin. (Umarım hala okumuyordur burayı, öküz dedik adama.)
Bu kadar kokunun içinde bir de bahsetmeden geçemeyeceğim bir "premier jour" hikayem var. Bundan 6 sene önce, çalışmaya yeni başlamışken dedim ki, artık benim de düzenli kullandığım, insanların koklayınca "ay bu şebnem'in kokusu" diyecekleri bir parfümüm olsun. Oldu da, hem felsefesine, hem de kokusuna aşık oldum. (kokunun felsefesi mi dedim ben az önce?!) 3-4 şişe falan kullandım. Sonra ithal etmemeye başladılar. Aşkımız bitti...
Giriş ve gelişmeyi yazdık. Sonuç paragrafındayız kompozisyon derslerinde öğrettiklerine göre.
Sonuç: Kokular önemlidir, kokunuz, kokturunuz.
Sabah kırk yılın başı elime aldığım saç jölesinin kutusu ile uzun uzun bakıştık. Uzattım başımı, kokusunu sevgilimin kokusu gibi çektim içime. Kalbim bi titreşti... Neden, çünkü sevgilimin evindeki jöledenmiş o jöle. Ve ben kokusunu duyar duymaz, onun evindeki keyifli anlara gidiverdim.
Hadi jöle neyse, çok çok nadir kullanırım. Kokusunu hatırlamam normal. Hatta belki de her jöle aynı kokuyordur, onu bile bilmiyorum. Peki ya şampuana ne demeli.
Kaşta tatildeyken onunla Migrostan aldığımız şampuanın aynısını kullanıyorum şimdi. Saç tipime uyduğundan değil, kokusu yüzünden. Aynı şampuan markasının kına özlüsü de nedense Didim'i hatırlatıyor bana. O şampuanı kullanınca evin yanındaki duştaymışım gibi hissediyorum. Yosun kokusu tek bir geceyi. Yanık kokusu yine didimi. (bu arada yazarken fark ettim, didimi bi kokularla hatırlıyorum. a. yaz döneminde insanın burnu daha bir açık oluyor, b. ilk gençlik yıllarıydı, çok sarhoş olurdum, bir tek burun hafızası bundan etkilenmiyor, c. şehrin kokuları bulaşmamış bir yerde olunca kokular daha keskin oluyor...)
Yine bir koku hatırası... Eski sevgililerimden birine kokunu özledim demiştim. "migrosta bile satılıyor, git al demişti" Şehirden uzaktaydı. O zaman ne dert etmiştim bu lafı. Adamın öküzlüğünü ben ne dert ediyorsam, o etsin. (Umarım hala okumuyordur burayı, öküz dedik adama.)
Bu kadar kokunun içinde bir de bahsetmeden geçemeyeceğim bir "premier jour" hikayem var. Bundan 6 sene önce, çalışmaya yeni başlamışken dedim ki, artık benim de düzenli kullandığım, insanların koklayınca "ay bu şebnem'in kokusu" diyecekleri bir parfümüm olsun. Oldu da, hem felsefesine, hem de kokusuna aşık oldum. (kokunun felsefesi mi dedim ben az önce?!) 3-4 şişe falan kullandım. Sonra ithal etmemeye başladılar. Aşkımız bitti...
Giriş ve gelişmeyi yazdık. Sonuç paragrafındayız kompozisyon derslerinde öğrettiklerine göre.
Sonuç: Kokular önemlidir, kokunuz, kokturunuz.
Gece at 2 Yorum
2 Yorum:
Evet , kokular gerçekten önemlidir. Sonuçta sizin yazınız da buram buram aşk kokuyor , o da özleminizden kaynaklanıyor zaten...
Bir an önce kavuşmanız dileğiyle...
Ben hala Gio kokusu alinca bir kotu olurum. Isin komik tarafi o parfum benim kesfimdi ama cok yakismisti O'na. Hatta sonradan degistirdi bile parfumunu ama ben hep Gio sayikladim. Bir aralar pek modaydi simdi neyseki azaldi. Hala yanimdan biri gecse Gio kokarak kalbim bi baska carpar:))) Ask guzel sey vesselam!
Yorum Gönder
<< Ana Sayfa