acımasız bellek

"terapide korkuyordum, çünkü zihnimin benden sakladığı korkunç bir sırrım olduğundan emindim. O sırada ne kadar şey başarmış olursam olayım, sevdiğim kaçtane en iyi arkadaşım olursa olsun, bana bir ayar noktası sağlayacak ve nabız atışımı mümkün kılacak başkalarına bağımlıydım. Hem canlı, hem ölüydüm. Onların itişine ihtiyacım vardı; kendi kendime bir şeye başlayamıyordum hiç. Ve belleğim çoğunlukla acımasız ve küçük düşürücüydü."

Irvan Yalom- Her Gün Biraz Daha Yakın