Bülent Ortaçgil dinliyorum, gece yalanları. Bir de bira açtım kendime. Buz gibi. Akşamları nasıl serin oluyor Ankara değil mi? Oturdum yine balkonun en ucuna. Demirlere yaslandım. 5 tane kitap aldım bugün. Bi birini alıyorum elime, bir diğerini... Okumak değil derdim, müzikle okuyamam zaten. Vızır vızır arabalar geçiyor, onlara kayıyor gözüm. Sonra diğer kitabı evirip çeviriyorum. Huzur bu mu diyorum? Huzur bu mu?
Huzursuz olmam gerekiyor aslında diye geçiriyorum aklımdan. Sonra bir küfür çıkıyor ağzımdan. Aman be diyorum, etme içine işte. Huzurlusun keyiflisin... Su yolunu bulur nasılsa... Bi sefer de düşünme, yaşa...
Huzur bu...