hastane

Dün bütün gün hastanedeydim... Sabahtan başka bir neden için, öğleden sonra başka bir neden için. (ikisinin de benimle ilgisi yok, bir nevi refakatçiydim)

Bir ara yalnız kaldım, aileden olanları yemeğe gönderdim, daha önce hiç görmediğim biri yoğun bakımda yatarken, ben onun yakını olarak hastanede kaldım.

Volta attım hastane koridorunda. Dedemi götürdüğümüz zamanlarki gibi spor ayakkabılarım yoktu, üstelik gece de değildi bu sefer, acil serviste değil, hasta katındaydık. Ayağımda topuklu ayakkabılarla, topukların sesini dinleye dinleye volta attım. Her seste dedemin bir başka görüntüsü geldi gözümün önüne. Bir hastalık görüntüsü, bir sağlık... Bir acil servis, bir dans ederken didimde, son gece koma durumu, hemen arkasından upuzun hikayelerini anlatırken evinde... Her adımda koridorda bir damla göz yaşı düştü yere...