Bisiklet Sevdası

Bisiklet sevdası hasıl oldu bende birden. Nerden nasıl geldi bilmiyorum. Hayır sportif bir insan da değilim… Muhtemelen "introduction to 2 teker" diye gördüğümden mevzuyu… Ama yine de karne hediyesi olarak bisiklet diye tutturmuş çocuklar gibiyim. Dün gece rüyamda sisler içinde bir bisiklet gördüm mesela.

E pinokyo alamayacağıma göre, ne alacam? Burası ayrı muamma. Bir iki forum okuyayım, sanal sanal dükkan gezeyim dedim, iyice karıştı kafam. Kadroymuş, jantmış, amortisörmüş falan derken bir bilinmezlik içinde buldum kendimi. Orası bi şekilde çözülecek.

Bir diğer muamma ise bisiklet ile pek hoş anılarımın olmaması. Normal insanlar öğrenirler bu mereti, zaman zaman düşerler, kolları bacakları sürtünür, hadi bazı afacanlarınki kırılır… Ne bileyim zincir atar, babana gidersin elinde sürüye sürüye bisikleti. Ya da bizim yazlıktaki gibi çakallar varsa onlara tamire götürürsün, karşılığında olmadık şeyler isterler. Lastik patlar, leğende hava kabarcıkları ile oynarsın, baban kızar “dur da tamir edelim” diye. Hele o pompa var ya, ne zaman ihtiyaç olsa kaybolur. Kesin karşı komşunun oğlu top şişirmek için almış geri getirmemiştir.

Benim en son bisiklet anım ise bisikletten düşüp kafayı gözü patlatıp, beyin travması geçirip, geçici hafıza kaybı geçirmem…

Bundan sonrada pek bir münasebetim olmadı zaten aletle. Ne zaman elime almaya kalksam, aman aman nidaları eşlik etti bana. Annemi kıracağıma kafamı kırarım, ki annemi kırarsam kafam zaten bisikletten düşüp kırılıyor düşüncesi ile kenara koydum, bir asırdır dokunmadım gidona.

Ama yine de kısmetse bu haftasonu bir başka kafayı gözü patlatma hikayesi ile aranızda olacağım… Bekleyiniz…

Edit: Resmi değiştirdim,aldım da bisikletimi, bu aşağıdakinin kırmızısı. Pek güzel... Evde binmesem annem daha az kızacaktı ama sanırım. Bi de kaskımı evde takmama neden bu kadar güldüler onu anlamadım.